خوشا دلی که دراودرد را از صائب تبریزی غزل 3856

1 خوشا دلی که دراودرد را گذر باشد خوشا سری که سزاوار دردسر باشد

2 شرربه آتش وشبنم به بوستان برگشت دل رمیده ما چند در سفر باشد

3 بساز با جگر تشنه چون شدی مجنون که آب دانه زنجیر از جگر باشد

4 زجدوجهد گذر کن که در طریق فنا حجاب اول پروانه بال وپر باشد

5 زنقش بادبه دست است موج دریا را صدف زساده دلی مخزن گهر باشد

6 نصیب چرب زبانان شود حلاوت عمر همیشه صحبت بادام با شکر باشد

7 غم زمانه به بی حاصلان ندارد کار زنند سنگ به نخلی که بارور باشد

8 کجا زسنگ ملامت غمین شوم صائب مرا که تیشه به سر سایه کمر باشد