حذر کنید ز چشمی که آسمان از صائب تبریزی غزل 1736

1 حذر کنید ز چشمی که آسمان گون است که همچو سبزه شمشیر تشنه خون است

2 ز گریه ای که به دامان دشت مجنون ریخت هنوز داغ لاله کشتی خون است

3 دل رمیده من گرد کاروان غزال جنون دوری من گردباد هامون است

4 ز مرگ، صولت دیوانگان نگردد کم که چشم شیر چراغ مزار مجنون است

5 ز شکر، جرأت اهل هوس فزون گردد زبان شکوه عشاق نعل وارون است

6 گرفته اند بر او همچو طوق فاخته تنگ به جرم این که درین باغ سرو موزون است

7 نشانه تنگ کند بر خدنگ میدان را دلی که نیست هوایی همیشه محزون است

8 به عشق حسن چو پیوست آرمیده شود که خوابگاه غزالان کنار مجنون است

9 تو ز انتظار هما استخوان خود بگداز که در خرابه ما جغد نیز میمون است

10 کسی که سر به گریبان خم کشد صائب سرآمد همه آفاق چون فلاطون است