1 از صحبت افسرده روانان به حذر باش جویای جگر سوختگان همچو شرر باش

2 بی درد و غم عشق، گرامی نشوددل از گرد یتیمی پی تعمیر گهر باش

3 چون سیل به ویرانه نهد گهر روی جمعیت اگر می طلبی زیر وزیرباش

4 هموار کن از تاب زدن رشته خودرا شیرازه جمعیت صد عقد گهر باش

5 چون لاله درین انجمن از نعمت الوان قانع به دل سوخته و لخت جگر باش

6 این نکته سربسته به هشیار نگویند دربیخبری گوش برآواز خبر باش

7 بی آب محال است شود دایره آهنگ در دایره ماتمیان دیده تر باش

8 در دیده من رقعه ای از عالم بالاست هر برگ خزان دیده که در فکر سفر باش

9 صائب مکن از سختی ایام شکایت چون کبک سبکروح درین کوه و کمر باش