چون گل رعنا در ایام بهاران از صائب تبریزی غزل 6675

1 چون گل رعنا در ایام بهاران سعی کن کز دل پرخون و از رنگ خزانی برخوری

2 لذت باقی به دست آور درین پایان عمر تا به کی صائب ز لذت های فانی برخوری؟

3 خق کن باخلق تا از زندگانی برخوری بر دل پیران مخور تا از جوانی برخوری

4 با حضور دل ز لذت های دنیا صلح کن تا هم اینجا از بهشت جاودانی برخوری

5 طاعت خود را ز چشم مردمان پوشیده دار چشم اگر داری که از لطف نهانی برخوری

6 جهد کن پیش از طلوع صبح چشمی باز کن تا ز فیض سر به مهر آسمانی برخوری

7 خون دل خور، مهر زن یک چند بر لب غنچه وار تا درین باغ از نسیم شادمانی برخوری

8 کوزه سربسته خشک از بحر می آید برون نیست ممکن با بدن زان یار جانی برخوری

9 همچو عیسی روح خود را صاف کن از درد تن تا ز سر جوش شراب آسمانی برخوری

10 تلخ گویان را هدایت می کند بادام قند کز وصال شکر از شیرین زبانی برخوری