1 چون ماهیان زفلس مده عرض مال خویش محضر مکن درست به خون حلال خویش

2 تا کی توان به خرقه صد پاره بخته زد؟ یک بخته هم بزن به دهان سؤال خویش

3 معراج اعتبار مقام قرار نیست چون آفتاب سعی مکن درزوال خویش

4 از عالم وجود سبکبار می رود پیش از رحیل هرکه فرستاد مال خویش

5 یوسف ز کاروان تو غارت رسیده ای است معمور کن جهان ز زکات جمال خویش

6 آفت کم است مردم پوشیده حال را صائب برون میار سر از زیر بال خویش