چون شمع اشک در طلب مدعا از صائب تبریزی غزل 4816

1 چون شمع اشک در طلب مدعا مریز نقد حیات خود چو شرر برهوا مریز

2 بی عزتی به اهل سخن مایه غم است زنهار خرده های قلم زیر پا مریز

3 باید اگر به مردم بیگانه جان فشاند زنهار آبرو به درآشنا مریز

4 آتش تمیز خارو خس از گل نمی کند ای ساده لوح گل به گریبان ما مریز

5 از مفلسان زبان ملامت کشیده دار زنهار خون ماهی بی فلس را مریز

6 صائب گذشت از دو جهان در وفای تو خونش به خاک راه به تیغ جفا مریز