چون کند روی تو با خط سیاه از صائب تبریزی غزل 1405

1 چون کند روی تو با خط سیاه از شش جهت؟ رو به این آیینه آورده است آه از شش جهت

2 کاش سر تا پای می گشتم نظر چون آفتاب تا به رخسار تو می کردم نگاه از شش جهت

3 کعبه و بتخانه ای در عالم توحید نیست عاشق یکرنگ دارد قبله گاه از شش جهت

4 کاهلی پیچیده دارد دامن ما را به دست ورنه دارد کعبه کوی تو راه از شش جهت

5 هر که را دیدیم حیران قد رعنای اوست بر علم دارد نظر دایم سپاه از شش جهت

6 هر که گردد بی سر و پا در خم چوگان چرخ نور از خورشید می گیرد چو ماه از شش جهت

7 تا به کی در جستجوی آن نگار بی جهت کاروان گریه اندازم به راه از شش جهت

8 چون به تلخی عاقبت بر جای می باید گذاشت چند چون زنبور سازی تکیه گاه از شش جهت

9 نیست صائب فرصت پرسیده راه صواب در میان دارد مرا از بس گناه از شش جهت