شود چون بیش نعمت، مایه از صائب تبریزی غزل 2852

1 شود چون بیش نعمت، مایه تشویش می گردد که نوش بی حساب آهن ربای نیش می گردد

2 درین بازار هر کس خود فروشی پیشه می سازد اگر دریای پر گوهر بود درویش می گردد

3 یکی صد می شود زور کمان از حلقه گردیدن کی از پیری مسلمان نفس کافر کیش می گردد؟

4 چنان کز بال و پر طاوس را زیبایی افزاید زخط سبز حسن ساده رویان بیش می گردد

5 زخونریزی نگردد قامت خم تیغ را مانع زپیری بدگهر را دل سیاهی بیش می گردد

6 چنان کز ابر بی باران شود باطل زراعتها زافلاس کریمان عالمی درویش می گردد

7 گر از ناخن رخ آیینه را نتوان خراشیدن زخط چون صفحه رخسار خوبان ریش می گردد؟

8 مرا از آن گوشه میخانه افتاده است خوش صائب که هر کس می گذارد پا در او بیخویش می گردد