1 چون قدح از عکس ساقی در بهشت افتاده ام در خرابات مغان خوش سر نوشت افتاده ام

2 در جهان آب و گل از درد و داغ عشق او دوزخی دارم که از یاد بهشت افتاده ام

3 خارو گل آب از بهارستان وحدت می خورد من ز غفلت در تمیز خوب وزشت افتاده ام

4 خم به فکر خاکساریهای من خواهد فتاد چند روزی بر زمین گر همچو خشت افتاده ام

5 چون به داغ غربت من دل نسوزد سنگ را خال موزونم که به رخسار زشت افتاده ام

6 من که صائب تا به گردن در گل تن مانده ام زین چه حاصل کز ازل گردون سرشت افتاده ام