چون به حیرت زدگان است از صائب تبریزی غزل 1470

1 چون به حیرت زدگان است مرا روی سخن طرف صحبت من صورت دیوار بس است

2 کاروانی جهد از خواب به یک طبل رحیل در شبستان جهان یک دل بیدار بس است

3 نبرد سبحه تزویر به صد راه مرا کمر وحدت من حلقه زنار بس است

4 بی نیازست سخنور ز محرک صائب خامه را ذوق سخن باعث گفتار بس است

5 می گلرنگ من آن روی چو گلنار بس است نقل من حرفی ازان لعل شکربار بس است

6 نیست چون سیل مرا راهنمایی در کار کشش بحر مرا قافله سالار بس است

7 پرتو عاریتی نعل در آتش دارد شمع بالین من از دیده بیدار بس است

8 قیل و قال است گران بر دل روشن گهران طوطی آینه ام سبزه زنگار بس است