1 چون سرو در مقام رضا پایدار باش آزاده ز انقلاب خزان و بهار باش

2 چون بیدلان ز سنگ ملامت متاب روی خندان چو کبک مست درین کوهسار باش

3 پیش خسان به خاک مریز آبروی خویش از حفظ آبرو گهر آبدار باش

4 اخفای عیب دل سیهان از سیه دلی است در پیش زنگی آینه بی غبار باش

5 تا از نظاره گل خورشید برخوری در باغ دهر شبنم شب زنده دار باش

6 پیرایه قبول بود در شکست نفس بیش از گنه ز طاعت خود شرمسار باش

7 در نوش و نیش کن به حریفان موافقت با هر که هم پیاله شدی،هم خمار باش

8 با درد صاف کن دل پرخون خویش را خندان چو لاله با جگر داغدارباش

9 ازتند باد حادثه چین بر جبین مزن در بحر همچو آب گهر برقرارباش

10 خواهی یکی هزار شود نقد هستیت در جستجوی سوختگان چون شرار باش

11 فیض گل نچیده ز چیده است بیشتر باخار خار قانع ازان گلعذار باش

12 صائب مکن ز زخم زبان تلخ روی خویش مانند گل شکفته درین خارزار باش