1 چون غنچه نشکفته درین باغ غمین باش شیرازه اوراق دل از چین جبین باش

2 چون آتش سوزان مشو ازباد سبکسر چون آب ز روشن گهری خاک نشین باش

3 از خشکی اگر ابر گهربار نگردی درپرورش دانه افشانده، زمین باش

4 در بستن چشم است اگر هست گشادی دررهگذر صید،طلبکار کمین باش

5 دنباله روان راست خطر بیش ز رهزن آگاه ز خود درنفس بازپسین باش

6 خواهی که به روشن گهری نام برآری در روی زمین خانه نشین همچو نگین باش

7 شاید دری از غیب به روی تو گشایند چون خال درآن کنج دهن گوشه نشین باش

8 صائب نبود زیر فلک جای اقامت چون موج، سبکسیر درین شوره زمین باش