فارغ ز دار و گیر جهان خراب از صائب تبریزی غزل 5034

1 فارغ ز دار و گیر جهان خراب باش مردانه ترک کام بگو،کامیاب باش

2 این شعله های عاریتی نیست پایدار چون لاله زآتش جگر خود کباب باش

3 خود را چو آفتاب نکردی به نور عشق باری چو سایه در قدم آفتاب باش

4 قدر تو کم چرا بود از قدر دیگران؟ از خود زیاده از همه کس در حجاب باش

5 چشمت اگر به دولت بیدار می پرد ازشورش درون، نمک چشم خواب باش

6 خواهی که بی حساب به جنت ترا برند صائب نفس شمرده زن و خود حساب باش