آزاده رو مقید عالم نمی از صائب تبریزی غزل 4296

1 آزاده رو مقید عالم نمی شود عیسی شکار رشته مریم نمی شود

2 در سجده خداست تنومندی بقا تا حلقه است زور کمان کم نمی شود

3 لب بسته در محیط، صدف کرد زندگی قانع رهین منت حاتم نمی شود

4 ز آمیزش کجان نشود طبع راست کج از اتصال حرف، الف خم نمی شود

5 از قصر اعتبار تویک خشت تا بجاست هرگز بنای عشق تو محکم نمی شود

6 برخیز تا به چشمه خورشید رو کنیم کز گل گشاد عقده شبنم نمی شود

7 ابر تنک نهان نکند آفتاب را پوشیده داغ عشق به مرهم نمی شود

8 عذر گناه بی ادبان جرم دیگرست زخم درون به بخیه فراهم نمی شود

9 خاتم برون ز دست سلیمان وقت کرد دیو هوا مسخر آدم نمی شود

10 صائب سزای پنجه خونین تهمت است هر کس به رنگ مردم عالم نمی شود