1 از دل بپرس نیک و بد هر سرشت را آیینه است سنگ محک، خوب و زشت را

2 بی چهره گشاده به دوزخ بدل کند دربسته گر دهند به عاشق بهشت را

3 ممنون نوبهار نگردند اهل درد اینجا به آب دیده رسانند کشت را

4 در شستشوی نامه اعمال عاجزم شستم به گریه گر چه خط سرنوشت را

5 امید من به خاک نهادی زیاده شد تا جای داد خم به سر خویش خشت را

6 جمعی که پشت بر خودی خود نکرده اند در کعبه می کنند زیارت کنشت را

7 صائب دلم سیاه شد از توبه، می کجاست؟ تا شستشو دهم دل ظلمت سرشت را