1 می‌شود عارف خجل نادان چو ملزم می‌شود می‌کشد ناموس عالم هرکه آدم می‌شود

2 کیمیای تازه‌رویی در بغل داریم ما خار در پیراهن ما سبز و خرم می‌شود

3 نیست از زخم زبان پروا اسیران ترا در رگ این سخت‌جانان نیشتر خم می‌شود

4 در گلستانی که بلبل خون خود را می‌خورد دامن گل داغدار از اشک شبنم می‌شود

5 سایه رحمت مگیر از ما که افتد در زوال سایه خورشید عالم‌تاب چون کم می‌شود

6 فارغ است از دیده بد، حسن چون کامل فتاد کعبه کی ویران ز چشم شور زمزم می‌شود؟

7 مصرع رنگین به مطلع می‌رساند خویش را هرکه کسب آدمیت کرد آدم می‌شود

8 مرگ نتواند گسستن فیض اهل جود را کاروان منعم هنوز از خاک حاتم می‌شود

9 خاطر آزرده را هر لاله داغ حسرتی است کی دل صائب ز سیر باغ خرم می‌شود؟