آرام را خرام تو آتش عنان از صائب تبریزی غزل 4176

1 آرام را خرام تو آتش عنان کند آیینه را حجاب تو آب روان کند

2 بی درد بلبلی که در ایام جوش گل اوقات صرف خاروخس آشیان کند

3 چون لاله سرخ روی برآید ز زیر خاک هر کس به خون قناعت ازین سبز خوان کند

4 برگشتنی است پرتو خورشید بی زوال صد سال اگر قرار درین خاکدان کند

5 نقصان نمی رسد به خریدار احتیاط حاشا که این متاع گرامی زیان کند

6 در صدر آستانه نشینم که صدر را اکسیر خاکساری من آستان کند

7 از سیم وزر مگو که سزاوار خنده است زندانیی که فخر به بند گران کند

8 صائب شود عزیز جهان همچو ماه مصر یک چند هر که بندگی کاروان کند