هر غافلی که خنده به آواز از صائب تبریزی غزل 4191

1 هر غافلی که خنده به آواز می‌کند چون کبک رهنمایی شهباز می‌کند

2 از حسن بی‌مثال تو غافل فتاده است آن ساده‌دل که آینه‌پرداز می‌کند

3 باطل شود اگرچه به اعجاز سحرها در سحر چشم شوخ تو اعجاز می‌کند

4 افسانه گرانی خواب تو می‌شود پیش تو هرکه درددل آغاز می‌کند

5 روشندلی ز زخم زبان می‌شود زیاد بیهوده شمع سرکشی از گاز می‌کند

6 دارد کسی که فکر اقامت درین جهان در رهگذار سیل کمر باز می‌کند

7 دست نوازش است مرادست رد خلق چون ساز گوشمال مرا ساز می‌کند

8 در خون جلوه می گلرنگ می‌رود هرکس که در کدو می شیراز می‌کند

9 افتاده است دور ز نزدیکی خدا صائب کسی که ذکر به آواز می‌کند