هر بلبلی که بوی گل از خار از صائب تبریزی غزل 4302

1 هر بلبلی که بوی گل از خار نشنود در بر گریز نکهت گلزار نشنود

2 آگه ز شیوه غلط انداز حسن نیست از منع هر که مژده دیدار نشنود

3 هر خسته ای که چاشنی درد یافته است می نالد آنچنان که پرستار نشنود

4 باریک تاچو رشته نگردد خداشناس ذکر خفی ز حلقه زنار نشنود

5 دارد زکام هر که ز چشم سفید خویش بی پرده بوی پیرهن یار نشنود

6 از خلق خویش نهفته شود عیب آدمی کس بوی خون ز نافه تاتار نشنود

7 آوازه سخن ز محرک شود بلند بی زخمه نغمه هیچ کس از تار نشنود

8 صائب ز پوست غنچه نیاید برون چوگل تا ناله ای ز مرغ گرفتار نشنود