1 شوق دل دیگر به آب تیغ مژگان تشنه است آتش خاکسترآلودم به دامان تشنه است

2 چشمه سار خضر را زحمت مده ای باغبان خاک این گلشن به خون عندلیبان تشنه است

3 از طراوت گر چه آب از عارض او می چکد سبزه خطش به خونریز شهیدان تشنه است

4 چند از آب خجالت تازه رو باشد کسی؟ گل به خون خود در آن چاک گریبان تشنه است

5 بود تا در بزم یک هشیار، ساقی می نخورد باغبان آبی ننوشد تا گلستان تشنه است