برق سبک عنان را پروای خار از صائب تبریزی غزل 836

1 برق سبک عنان را پروای خار و خس نیست دام و قفس چه سازد با دل رمیده ما؟

2 دست گرهگشایی است از کار هر دو عالم در دامن توکل پای کشیده ما

3 هر چند دیده ها را نادیده می شماری هر جا که پا گذاری فرش است دیده ما

4 از نوبهار صائب رنگش به رو نیاید بر گلشنی که بگذشت رنگ پریده ما

5 نتوان به مرگ پوشید چشم ندیده ما سیری ندارد از خاک، چون دام، دیده ما

6 گفتیم وقت پیری در گوشه ای نشینیم شد تازیانه حرص قد خمیده ما

7 با دل رمیده عشق زخم زبان چه سازد؟ گلها ز خار چیند دامان چیده ما