لنگر از صاحبدلان، شوخی از صائب تبریزی غزل 959

1 لنگر از صاحبدلان، شوخی ز خوبان خوشنماست از هدف استادگی، از تیر جولان خوشنماست

2 صحبت نیکان بود مشاطه بدگوهران خار تا بر دور گل باشد، چو مژگان خوشنماست

3 تیغ جان بخش تو شد آب از حجاب کشتگان از کریمان معذرت در وقت احسان خوشنماست

4 ریزش پنهان به سایل، عمر جاویدان دهد پرده ظلمت به روی آب حیوان خوشنماست

5 از بزرگان ترک اسباب تکلف عیب نیست در بساط آسمان ابر پریشان خوشنماست

6 مد احسان را دو چندان می کند روی گشاد خنده برق از سحاب گوهر افشان خوشنماست

7 رشته لعل است در کوه بدخشان خار و خس شمع ماتم بر سر خاک شهیدان خوشنماست

8 از بزرگان روی دل صائب به خردان عیب نیست دل به دست آوردن مور از سلیمان خوشنماست