چشمی که مقید به نظر باز از صائب تبریزی غزل 4330

1 چشمی که مقید به نظر باز نگردد چون دیده آیینه سخنساز نگردد

2 آغاز ترا رتبه انجام کمال است انجام تو چون بهتر از آغاز نگردد

3 من حرف ز عشاق زنم او ز مخالف طنبور من و عقل به هم ساز نگردد

4 هر کس شنود نغمه داودی زنجیر پروانه هر شعله آواز نگردد

5 ای وای اگر طایر رم کرده جان را خالش گره رشته پروانه نگردد

6 هرگز ز کمانخانه ابروی مکافات تیری نگشایم که به من باز نگردد

7 هرگز نچکد از الف خامه صائب یک نقطه که خال لب اعجاز نگردد