اگر چه زلف ترا دل ز کفر از صائب تبریزی غزل 1699

1 اگر چه زلف ترا دل ز کفر تاریک است ز خط، لب تو گناهی به توبه نزدیک است

2 ز قرب سیمبران با نگاه دور بساز که رشته را ز گهر بهره رنج باریک است

3 ز خود برآمدگان زود می رسند به کام به بوی پیرهن این راه دور نزدیک است

4 ز نقش پای تو چون مهر خیره گردد چشم فسانه ای است که پای چراغ تاریک است

5 نماز شام شود ساقط از سحرخیزان شب وصال تو از بس به صبح نزدیک است!

6 اگر به فکر میانش فتاده ای صائب مپوش چشم چو سوزن که راه باریک است