گر چه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم از صائب تبریزی غزل 5454

1 گر چه ما سر پیش از جوش ثمر افکنده ایم همچنان از حس سعی باغبان شرمنده ایم

2 هر سر خاری به خون ما گواهی می دهد گر چه چون گل پیش هر خاری سپر افکنده ایم

3 جای نیش تازه ای وا کرده ایم از شوق درد در بیابان طلب خاری گر از پا کنده ایم

4 زین بیابان گرمتر از ما کسی نگذشته است ما ز نقش پا چراغ مردم آینده ایم

5 یوسف مصر وجودیم از عزیزیها، ولیک هرکه با ما خواجگی از سر گذارد بنده ایم

6 نیست ما را جز خموشی لذتی از زندگی ما به جان بی نفس مانند ماهی زنده ایم

7 آتش دوزخ شود بر ما گلستان خلیل بس که ما اعمال ناشایست خود شرمنده ایم

8 چون گل صد برگ صائب در میان خارزار زیر شمشیر حوادث با لب پرخنده ایم