1 اگر چه هست به ظاهر خراب درویشی ز وصل گنج بود کامیاب درویشی

2 ترا ز درد سر آن جهان خلاص کند اگر چه تلخ بود چون گلاب درویشی

3 ازان به خرقه پشمین چو نافه ساخته است که خون خویش کند مشک ناب درویشی

4 هزار گوهر شهوار در دل شبها کشد به رشته ز هر پیچ و تاب درویشی

5 همیشه روزیش از خوان فیض آماده است نمی خورد غم نان را چو آب درویشی

6 ترا به روز حساب این سخن شود معلوم که بوده سلطنت بی حساب درویشی

7 ازان به گوهر مقصود راه یافته است که داده هر دو جهان را به آب درویشی

8 تمام موجه دریا اگر شود شمشیر نمی خورد غم سر چون حباب درویشی

9 حصار زیر و زبر گشتن است ویرانی ز سیل فتنه نگردد خراب درویشی

10 ز لوح سینه من نقش هر دو عالم شست دگر چه نقش زند تا بر آب درویشی

11 نقابدار کند آفتاب را صائب اگر برافکند از رخ نقاب درویشی