1 بیگانگی شده است ز عالم مراد ما یادش به خیر، هر که نیفتد به یاد ما!

2 چون صبح، جیب و دامن عالم پر از گل است از باغ دلگشای جبین گشاد ما

3 کیفیتش ز باده لعلی است بیشتر خونی که می خورند حریفان به یاد ما

4 با نامرادی از همه کس زخم می خوریم ای وای اگر سپهر رود بر مراد ما

5 افسرده تر ز آتش طوفان رسیده است بازار روزگار ز جنس کساد ما

6 ما را کسی که سر به بیابان عشق داد آماده کرد از دل صدپاره زاد ما

7 رمزیم همچو خط بناگوش سر به سر هر طفل نورسیده ندارد سواد ما

8 صائب اگر چه باده ما نیست غیر خون از نه سپهر می گذرد نوش باد ما