1 هوا چکیده نورست در شب مهتاب ستاره خنده حورست در شب مهتاب

2 سپهر جام بلوری است پر می روشن زمین قلمرو نورست در شب مهتاب

3 صراحی می گلرنگ، سرو سیمینی است پیاله غبغب حورست در شب مهتاب

4 زمین ز خنده لبریز مه، نمکدانی است زمانه بر سر شورست در شب مهتاب

5 رسان به دامن صحرای بیخودی خود را که خانه دیده مورست در شب مهتاب

6 می شبانه کز او روز عقل شد تاریک تمام نور حضورست در شب مهتاب

7 ز خویش پاک برون آ که مغز خشک زمین تر از شراب طهورست در شب مهتاب

8 به غیر باده روشن، نظر به هر چه کنی غبار چشم شعورست در شب مهتاب

9 براق راهروان است روشنایی راه سفر ز خویش ضرورست در شب مهتاب

10 به هر طرف که نظر باز می کنم صائب تجلیات ظهورست در شب مهتاب