تندخویی با خلایق، مهر از صائب تبریزی غزل 1068

1 تندخویی با خلایق، مهر را کین کردن است آفرین را در دهان خلق نفرین کردن است

2 شادی ما غافلان در زیر چرخ سنگدل خنده کبک مست را در چنگ شاهین کردن است

3 لب به شکر خنده وا کردن درین بستانسرا خون خود چون گل حلال دست گلچین کردن است

4 آرزو را محو از دلهای سنگین ساختن بیستون را ساده از تمثال شیرین کردن است

5 غافل از رحلت درین جسم سبک جولان شدن فکر خواب عافیت را خانه زین کردن است

6 گفتگوی عاشقی با زاهدان دل سیاه از سیه مغزی، به خون مرده تلقین کردن است

7 حاصل خاک مراد کشور هندوستان نامرادان وطن را کام شیرین کردن است

8 مستمع را دل به داغ بی شعوری سوختن شعر خود ناخوانده بی تابانه تحسین کردن است

9 هست اکسیری اگر صائب درین عبرت سرا روی سرخ خویش را از درد زرین کردن است