شوخی که عرض حسن به اغیار از صائب تبریزی غزل 4307

1 شوخی که عرض حسن به اغیار می دهد آب خضر به صورت دیوار می دهد

2 زودا که رخ به خون جگر لاله گون کند آن ساده دل که تربیت خار می دهد

3 روشندلان ز خصم ندارند جان دریغ آیینه آب سبزه زنگار می دهد

4 از پاک طینتی است که ابر گرفته رو رزق صدف ز گوهر شهوار می دهد

5 بی حاصلی است حاصل دل تا بود درست این شاخ چون شکسته شود بار می دهد

6 موسی ز اشتیاق تجلی هلاک شد ایزد به طور وعده دیدار می دهد

7 صد عقده باز می کند از کار خویشتن صائب کسی که سبحه به زنارمی دهد