جمعی که بوسه بر قدم دار از صائب تبریزی غزل 4135

1 جمعی که بوسه بر قدم دار داده اند چون نقطه اختیار به پرگار داده اند

2 تا ساغری ز خنده خونین گرفته اند چون گل هزار بوسه به هر خارداده اند

3 آشفتگان مقید شیرازه نیستند ترک ردا وسبحه و زنار داده اند

4 چون مار کرده اند مرا تا کلید گنج از زهر صد پیاله سرشار داده اند

5 صد بار غوطه در جگر شعله خورده ام تا چون شرر مرا دل بیدار داده اند

6 مردان ز حمله فلک ازجا نمی روند کز جان سخت پشت به کهسار داده اند

7 دامن فشان چو موج ز کوثر گذر کنند جمعی که دل به لعل لب یار داده اند

8 زان باده ای که میکده پرداز آن منم ته جرعه ای به نرگس بیمار داده اند

9 این زاهدان خشک اگر مرده نیستند چون تن به زیر گنبد دستار داده اند

10 صائب ز روی صبح گشایش طمع مدار کاین فیض را به زلف شب تار داده اند