یک بار رو به اهل وفا می از صائب تبریزی غزل 4301

1 یک بار رو به اهل وفا می توان نمود تعمیر کعبه دل ما می توان نمود

2 واسوختن علاج تب عشق می کند این درد را به داغ دوامی توان نمود

3 تا نیم قطره در قدح آبروی هست قطع نظر ز آب بقا می توان نمود

4 در روزگار صبح بنا گوش آن نگار پیشین، نماز صبح ادا می توان نمود

5 سر پنجه تصرف اگر در نگار نیست گل را ز رنگ وبوی جدا می توان نمود

6 از دست وپا زدن نرود کارعشق پیش اینجا به دست بسته شنا می توان نمود

7 از راه کعبه با جگر تشنه آمده است یک بوسه نذرصائب ما می توان نمود