سبک خیز، ای از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 49
1. سبک خیز، ای نسیم نوبهاری
چو دیدی حال من، پنهان چه داری؟
چو با من رای از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 50
1. چو با من رای پیوندی نداری
دلم سیر آمد از پیوند و یاری
به بوی وصل از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 51
1. به بوی وصل بودم شادمانه
چه دانستم که خواهد بودیا نه؟
به دست قاصدی از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 52
1. به دست قاصدی داد این حکایت
حدیثی پر شکیب و پر شکایت
نباید دوستان از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 53
1. نباید دوستان را دل شکستن
که چون بشکست نتوان باز بستن
به گل گفتند: از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 54
1. به گل گفتند: بلبل بس حقیرست
ترا با او چرا این دارو گیرست؟
پری، با آنکه از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 55
1. پری، با آنکه واقف می‌شد از دوست
در آن معنی که حق با جانب اوست
زهی! گرد جهان از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 56
1. زهی! گرد جهان سر گشته از من
چنین بی موجبی بر گشته از من
همانا با منت از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 57
1. همانا با منت یاری همین بود
فغان و گریه و زاری همین بود
نشاید در تو از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 58
1. نشاید در تو پیوستن به یاری
نباید کرد با تو دوستداری
چو پیش عاشق از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 59
1. چو پیش عاشق آمد نامهٔ دوست
حدیثی دید همچون مغز در پوست
چه خوش باشد! از اوحدی مراغه‌ای منطق‌العشاق 60
1. چه خوش باشد! سخن در پرده گفتن
بیندیشیدن و پرورده گفتن