به نام آنکه از اوحدی مراغهای منطقالعشاق 1
1. به نام آنکه ما را نام بخشید
زبان را در فصاحت کام بخشید
...
1. به نام آنکه ما را نام بخشید
زبان را در فصاحت کام بخشید
...
1. در آن ایام کز من دور شد بخت
سراسر کار من بینور شد سخت
...
1. خداوندا، به ارواح بزرگان
که یوسف را نگه داری ز گرگان
...
1. جهان خالیست، من در گوشه زانم
مروت قحط شد، بیتوشه زانم
...
1. ازین گفتن، خدایا، شرم دارم
و زان حضرت به غایت شرمسارم
...
1. شنیدم کز هوسناکان جوانی
به ناگه فتنه شد بر دلستانی
...
1. نسیم باد نوروزی، چه داری؟
گذر کن سوی آن دلبر به یاری
...
1. عنایتها توقع دارم از تو
که هم آشفته و هم زارم از تو
...
1. غلامی میکنم تا زنده باشم
بمیرم، همچنانت بنده باشم
...
1. چو بشنید این سخن، بر زاری او
بتندید از پریشان کاری او
...
1. کسی کو آزمود، آنگاه پیوست
نباید بعد از آن خاییدنش دست
...
1. شبی پروانهای با شمع شد جفت
چو آتش در فتادش خویش را گفت
...