چون یاد کنم طبع طربناک از اوحدی مراغه‌ای رباعی 1
1. چون یاد کنم طبع طربناک ترا
و آن صورت خوب و سیرت پاک ترا
...
گر آدمیی دور شو از دمدمه‌ها از اوحدی مراغه‌ای رباعی 2
1. گر آدمیی دور شو از دمدمه‌ها
ور گرگ نه‌ای مگر و گرد رمه‌ها
...
هستیم به امید تو چون از اوحدی مراغه‌ای رباعی 3
1. هستیم به امید تو چون دوش امشب
برآمدنت بسته دل و هوش امشب
...
ای میل دل من به جهان از اوحدی مراغه‌ای رباعی 4
1. ای میل دل من به جهان سوی لبت
تنگ آمده دل ز تنگی خوی لبت
...
شمع از سر خود گذشت و از اوحدی مراغه‌ای رباعی 5
1. شمع از سر خود گذشت و آزاد بسوخت
بر آتش غم خنده‌زنان شاد بسوخت
...
گر راست روی محرم جان از اوحدی مراغه‌ای رباعی 6
1. گر راست روی محرم جان سازندت
ور کژ بروی ز دل بیندازندت
...
در کارگه غیب چو نقاش از اوحدی مراغه‌ای رباعی 7
1. در کارگه غیب چو نقاش نخست
جویندهٔ نقش خویشتن را می‌جست
...
این فرع که دیدی همه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 8
1. این فرع که دیدی همه از اصلی خاست
در ذات خود آن اصل نه افزود و نه کاست
...
دلدار مرا در غم و اندوه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 9
1. دلدار مرا در غم و اندوه بکاست
یک روز برم به مهر ننشست و نخاست
...
قدش به درخت سرو می‌ماند از اوحدی مراغه‌ای رباعی 10
1. قدش به درخت سرو می‌ماند راست
زلفش به رسن، که پای بند دل ماست
...
با روی تو آفتاب صافی از اوحدی مراغه‌ای رباعی 11
1. با روی تو آفتاب صافی تیره است
با لعل لبت شراب صافی تیره است
...
جانا، تو به حسن اگر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 12
1. جانا، تو به حسن اگر نلافی پیداست
کندر دهنت موی شکافی پیداست
...