نی نکتهٔ عشق را از اوحدالدین کرمانی رباعی 49
1. نی نکتهٔ عشق را زجان می گوید
سرّی است که بی کام و زبان می گوید
سالک چو مدام از از اوحدالدین کرمانی رباعی 50
1. سالک چو مدام از خودی خود خیزد
نی چون جهلا در حرکت آویزد
با نی گفتم تو را از اوحدالدین کرمانی رباعی 51
1. با نی گفتم تو را که فریاد زکیست
بی هیچ زبان ناله و فریاد زچیست
نی گفت سر نالهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 52
1. نی گفت سر نالهٔ من آن داند
در عشق که او زبان لالان داند
نی بر سر آب و جویها از اوحدالدین کرمانی رباعی 53
1. نی بر سر آب و جویها می روید
واندر طلب عشق خدا می پوید
هر ناله که نی زپرده از اوحدالدین کرمانی رباعی 54
1. هر ناله که نی زپرده بیرون آرد
سرّی است که اندر دل محزون آرد
ای قول تو چون زنگله از اوحدالدین کرمانی رباعی 55
1. ای قول تو چون زنگله در عالم فاش
ورنه به عراق در خراسان می باش
ما بر لگن عشق سواریم از اوحدالدین کرمانی رباعی 56
1. ما بر لگن عشق سواریم چو شمع
نقش همه کس فراپذیریم چو شمع
شمعم که چو خاطرم از اوحدالدین کرمانی رباعی 57
1. شمعم که چو خاطرم مشوّش گردد
سررشتهٔ جانم همه آتش گردد
شمعی که مبارز است از اوحدالدین کرمانی رباعی 58
1. شمعی که مبارز است و تمکین دارد
بر پشت لگن زچابکی زین دارد
شمعا هستی به سوختن از اوحدالدین کرمانی رباعی 59
1. شمعا هستی به سوختن ارزانی
تا بی رخ معشوق چرا خندانی
ای شمع هوای دلفروزی از اوحدالدین کرمانی رباعی 60
1. ای شمع هوای دلفروزی داری
شب زنده هم از برای روزی داری