ای خواجه اگرتو از اوحدالدین کرمانی رباعی 61
1. ای خواجه اگرتو نوش لبها بینی
آشفته بسی خواب که شبها بینی
در هستی اگر به عمر از اوحدالدین کرمانی رباعی 62
1. در هستی اگر به عمر نوحی برسی
در هر نفسی زو به فتوحی برسی
خواهی که برین قصّهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 63
1. خواهی که برین قصّهٔ مشکل برسی
وز عالم گل به عالم دل برسی
از کار برفته چونک از اوحدالدین کرمانی رباعی 64
1. از کار برفته چونک با کار شوی
از هر چه تو کرده ای تو بیدار شوی
دوش از سر خستگی از اوحدالدین کرمانی رباعی 65
1. دوش از سر خستگی مرا خواب ربود
ناگه صنمم خیال چون ماه نمود
جا[ئ]ت سلیمان از اوحدالدین کرمانی رباعی 66
1. جا[ئ]ت سلیمان یوم العرض قبّرةٌ
اتت برجل جراد کان فی فیها
از جهل بود زیره از اوحدالدین کرمانی رباعی 67
1. از جهل بود زیره به کرمان بردن
یا قطره به نزد آب عمّان بردن
نظمی که به راستی از اوحدالدین کرمانی رباعی 68
1. نظمی که به راستی چو وحی اش دانند
نتوان کردن به شعر او را مانند
گفتم که دلم گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 69
1. گفتم که دلم گفت پریشان باشد
ویران زبرای چه برین سان باشد
گفتم چشمم گفت سرابی از اوحدالدین کرمانی رباعی 70
1. گفتم چشمم گفت سرابی کم گیر
گفتم جگرم گفت کبابی کم گیر
گفتم که منم گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 71
1. گفتم که منم گفت بکن استغفار
گفتم نه منم گفت که شکرانه بیار
آهم چو شنید گفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 72
1. آهم چو شنید گفت بر من به دو جو
اشکم چو بدید گفت هر من به دو جو