رابعه آن مریم معنی مسیح از عرفی مثنوی 24
1. رابعه آن مریم معنی مسیح
آن چو لب دلبر کنعان ملیح
خداوندا دلم بی نور تنگست از عرفی مثنوی 25
1. خداوندا دلم بی نور تنگست
دل من سنگ و کوه طور سنگست
صباحی دلگشا چون خنده حور از عرفی مثنوی 26
1. صباحی دلگشا چون خنده حور
که شادی مست بود اندوه مستور
بنام آنکه بار دل گران کرد از عرفی مثنوی 27
1. بنام آنکه بار دل گران کرد
دعا را محرم راز نهان کرد
یکی کفر آزمائی دانش آهنگ از عرفی مثنوی 28
1. یکی کفر آزمائی دانش آهنگ
صنم بر میتراشید از یکی سنگ
گرامی چهره پرداز معانی از عرفی مثنوی 29
1. گرامی چهره پرداز معانی
چنین زد آستین بر نقش مانی
دلم در کعبه رو کرد و همت جوید از دل‌ها از عرفی مثنوی 30
1. دلم در کعبه رو کرد و همت جوید از دل‌ها
که خواهد ماندش از پی کعبه‌ها در طی منزل‌ها
فارغیم ای عاملان حشر ز احسان شما از عرفی مثنوی 31
1. فارغیم ای عاملان حشر ز احسان شما
کشت و کار ما نمی‌گنجد به میزان شما
بگاه جلوه از آن تافت روی زیبا را از عرفی مثنوی 32
1. بگاه جلوه از آن تافت روی زیبا را
که جان ز شرم نماند درآستین مارا
امید عیش کجا و دل خراب کجا از عرفی مثنوی 33
1. امید عیش کجا و دل خراب کجا
هوای باغ کجا طایر کباب کجا
تا بکی مغبچه می نوش و بیار ایمان را از عرفی مثنوی 34
1. تا بکی مغبچه می نوش و بیار ایمان را
تا بکی پیش بری لمعه شادروان را