مثنویات عرفی شیرازی

1 بود تو مقصود وجودست بس جز تو همه گفت و شنود است و بس

2 کعبه تویی و آنهمه راه تواند چشم تویی جمله نگاه تواند

3 گر نبود مهر تو بر نامه ها جمله بشوئید بخون جامه ها

4 گرنه نسیم تو بر آدم وزد در چمن روضه لب غم گزد

1 صبحدمی شعبده بازی که هست حلیه نیرنگ بناهید بست

2 گفت که ای مطرب بزم حجاز انجمن لهو و لعب اگرم ساز

3 زهره ببازیچه دری باز کرد انجمن عشوه گری ساز کرد

4 نغمه زنان جام و صراحی بدست جرعه فشان گشت بهشیار و مست

1 ای گهر گنج ادب نام ما وی اثر رنج طلب نام ما

2 در طلب آویز چه بنشسته بسته دامی ز چه وارسته

3 گر چه فلک بسته در کامها کرده به نگشودنش ابرامها

4 نحفه فرهاد به شیرین فشاند ناله شبدیز بگلگون رساند

1 جوی طراز چمن بی ستون آن به بهشت غم شیرین درون

2 بود بامر صنم دلپذیر در پی آراستن جوی شیر

3 تیشه هر داغ که بر سنگ خورد لذت آن بر دل آن سنگ برد

4 تیشه هر آن نغمه که بر می کشید از لب وی ناله فرو می چکید

1 پیشتر از جلوه آثار جود کز جگر شمع نمی خواست دود

2 شمع ازل چهره بر افروختی نور فشاندی دل خود سوختی

3 دوستی خود بدلش کرد زور نعمت رازش بگلو گشت شور

4 نغمه مستانه زدل ساز کرد زمزمه مهر خود آغاز کرد

1 بود یکی انجمن آرای عشق رنج شمارنده سودای عشق

2 سایه نشین علم دوستی بر دل او فتنه غم دوستی

3 در حرم دوستی آورده عهد وز غم دل با غم دل بسته عهد

4 برده بهمسایگی دوست دل دل که در و سایه بود اوست دل

1 ای هوس آرای محبت شکن عافیت انگیز ملامت فکن

2 عید صفت صورت شادی نگار برگ طرب ساز چو طبع بهار

3 منع اثر کرده شمشیر غم تشنه آسودگی وسیر غم

4 ناله گشاید نفس زمهریر گریه کند طفل هوس مست شیر

1 ای همه چون معصیت آلودگی عمر تو آلایش بیهودگی

2 چهره گشای صور معصیت گرم عنان بر اثر معصیت

3 کامزن اوج سراسیمگی مشت خس موج سراسیمگی

4 جعد عروس املت بی شکنج چون نفس بی هنران بادسنج

1 عابدی از شمع هدی نور یاب گشت شبی مرغ دلش صید خواب

2 نیم شبی واقعه رو نمود دید که بر فرق سپهر کبود

3 خوابگه عرش برین دوش اوست منظره عرش نشین دوش اوست

4 صبح که مرغ دلش از خواب جست چشم بمالید و بزانو نشست

1 انجمن آرای درون با یزید محفلی آراست بجمعی مرید

2 محفلی آرایش صحن فلک فرش حریمش ز جناح ملک

3 نور فشاننده تر از جام جم کرده شبستانی و شمعی بهم

4 دود چراغش چکند در دماغ انجمنی کو بودش شبچراغ