مثنویات عرفی شیرازی

1 ای هوس آرای محبت شکن عافیت انگیز ملامت فکن

2 عید صفت صورت شادی نگار برگ طرب ساز چو طبع بهار

3 منع اثر کرده شمشیر غم تشنه آسودگی وسیر غم

4 ناله گشاید نفس زمهریر گریه کند طفل هوس مست شیر

1 ای همه چون معصیت آلودگی عمر تو آلایش بیهودگی

2 چهره گشای صور معصیت گرم عنان بر اثر معصیت

3 کامزن اوج سراسیمگی مشت خس موج سراسیمگی

4 جعد عروس املت بی شکنج چون نفس بی هنران بادسنج

1 ای طلب چشمه امید ما ذوق فروش غم جاوید ما

2 گنج طلب زیر قدم سوده ایم وز طلب گنج نیاسوده ایم

3 هر نفسم چشمه گشای طلب هر طلبم غالیه سای طلب

4 نیست ادب روی زره تافتن ورنه که داند بتوره یافتن

1 ای تو بامرزش و آلوده ما وی تو بغمخواری و آسوده ما

2 رحمت تو کعبه طاعت نواز عدل تو مشاطه عصیان طراز

3 لطف تو دلال متاع گناه حلم تو بنشانده غضب را پناه

4 منفعلیم از عمل ناسزا گر همه نیکست بپوشان ز ما

1 انجمن آرای درون با یزید محفلی آراست بجمعی مرید

2 محفلی آرایش صحن فلک فرش حریمش ز جناح ملک

3 نور فشاننده تر از جام جم کرده شبستانی و شمعی بهم

4 دود چراغش چکند در دماغ انجمنی کو بودش شبچراغ

1 دید یکی باشه دراج قوت تافتن و بافتن عنکبوت

2 ریخت ببافند گیش زهر خند کی هوس اندیشه کوته کمند

3 شربت دل ریزی و خون جگر تا مگسی را بربائی مگر

4 حیف که سرمایه این پود و تار از تو بود دام مگس را بکار

1 رابعه آن مریم معنی مسیح آن چو لب دلبر کنعان ملیح

2 هرسر مویش زغم عشق مست شرع زکیفیت او می پرست

3 مستی او بر سر ناموس تاج میکده عصمت ازو با رواج

4 چون در اندیشه بمستی گشاد دیده بمعموره هوشش فتاد

1 ای گهر گنج ادب نام ما وی اثر رنج طلب نام ما

2 در طلب آویز چه بنشسته بسته دامی ز چه وارسته

3 گر چه فلک بسته در کامها کرده به نگشودنش ابرامها

4 نحفه فرهاد به شیرین فشاند ناله شبدیز بگلگون رساند

1 پیشتر از جلوه آثار جود کز جگر شمع نمی خواست دود

2 شمع ازل چهره بر افروختی نور فشاندی دل خود سوختی

3 دوستی خود بدلش کرد زور نعمت رازش بگلو گشت شور

4 نغمه مستانه زدل ساز کرد زمزمه مهر خود آغاز کرد

1 بوسه اول که کلید اثر زد بدر گنج بدایع گهر

2 در گهر افشانی گنج آفرین بود محمد گهر اولین

3 گرنه درش خیمه بساحل زدی موج قدم کی بسماع آمدی

4 چون قلم صنع تحرک نمود در رقم دایره هست و بود