رباعیها عرفی شیرازی

1 ای کعبه رو این طرف که بی سازی نیست طوفی و خروشی و تک و تازی نیست

2 سر تا سر کوچهٔ خرابات مغان آشفته و مست رو، که طنازی نیست

1 آگه نیم از عیش که شهد چه گلوست راحت نشناسم که چه می، در چه سبو ست

2 زخمی دانم که سینه گوید عشق است وین دل فدای او که نمک خوردهٔ او ست

1 حسن آن باغی که خلد ازو بی رنگ است عشق آن داغی که دوزخش نیرنگ است

2 این حسن تو داری و ترا نیست شرف وین عشق مرا هست و هنوزم تنگ است

1 دل دشمن شادی ست و در کار غم است از عافیت آسوده و بیمار غم است

2 بیماری دل مایهٔ او، زردی ماست رو زردی ما بهار گلزار غم است

1 با معصیتم که کرده ای امن کنشت با عاطفتت که می برد آب بهشت

2 دوزخ همه عافیت چو دلسوزی خصم جنت همه زخم چون عشوهٔ زشت

1 ای آن که رهت به بزم مقصودی نیست صد روشنی ات ز شمع بی دودی نیست

2 غلمان مطلب جزای طاعت، زنهار با دوست کن این بیع که بی سودی نیست

1 عرفی دل ما بسی پریشان نظر است هر دم هوسش به غمزه ای راهبر است

2 زنهار به رنگ و بوی دنیا مگرو کاین باغچه را شکوفه ای بی ثمر است

1 صحرای هوس خار تمنا خیز است زین ره به سفر مرو که غوغا خیز است

2 این بادیهٔ کفر تو سودا کردی زین مرحله کوچ کن که یغما خیز است

1 دل در هوس وصل تسلی طلب است در پردهٔ صورت است و معنی طلب است

2 گفتم که به یأس دل تسلی یابد فریاد که یأس هم تسلی طلب است

1 مستوری دل طلب که مستی این جاست دریوزه گزین که چرب دستی این جاست

2 دست از همه بگسل و در آویز به دوست یک رنگی و نیستی و هستی این جاست