قصیده‌ها عرفی شیرازی

1 عادت عشاق چیست مجلس غم داشتن حلقه شیون زدن ماتم هم داشتن

2 بر سر عمان درد موج حلاوت زدن بر در میدان دل فوج ستم داشتن

3 حمد غم و نعت درد بر لب دل دوختن شهر دل و باغ جان وقف الم داشتن

4 نغمه داود را از لب شیون زدن آتش نمرود را باغ ارم داشتن

1 چیست آن جوهر هدایت فن آسمان مولد و زمین مسکن

2 شوخ آیینه روی روشندل رند ژولیده موی تر دامن

3 سوزش در حراست رشته رشته اش درسیاست سوزن

4 گردنش تا بفرق سیمابی سیم ساق است پای تا گردن

1 ای مرا بر زشتی اعمال ، نومیدی گواه دورم از حسن عمل چون رو سپیدی از گناه

2 صورت امید می بینم چو آب موج زن بسکه میگردد زشرمم رعشه در نور نگاه

3 گر بصورت کاه را گویم که همرنگ منی کهر با چون مردم چشم بتان گردد سیاه

4 میل فعل زشت را با طبع من آمیزش است وین شبیه ربط کفر است و مکافات اله

1 باز گلبانگ پریشان می‌زنم آتشی در عندلیبان می‌زنم

2 حجله گل بهر من بستند و من سر به دیوار گلستان می‌زنم

3 در بن هر خار خنجر می‌خورم بر سر هر نیش جولان می‌زنم

4 خون گرم از ریشه دل می‌مکم جام زهر از ریشه جان می‌زنم

1 صباح عید که در تکیه گاه ناز و نعیم گدا کلاه نمد کج نهاد و شه دیهیم

2 نشاط طبع بحدی که نشنود دانا بجز ترانه اطفال و ترهات ندیم

3 بساط مجلس دهر آنچنان نشاط آمود که دست را بسماع آستین دهد تعلیم

4 براز معانقه ناز کان بلمس شجاع لب از مصاحفه شاهدان ببوسه کریم

1 ای مرتفع ز نسبت جود تو شان علم کلک گهر فشان تور طب اللسان علم

2 ای ساکنان مصر معانی بحسن عقل نادیده یوسفی چو تو درکاروان علم

3 سلطان دین علی که زشست کمال اوست هرناوکی که یافت گشاد از کمان علم

4 جیب و کنار عقل ز گوهر لبالب است تا باز کرده ای لب گوهر فشان علم

1 زهی وفای تو همسایه پشیمانی نگاه گرم تو تکلیف نامسلمانی

2 متاع حسن تو سرمایه تهیدستی خیال زلف تو مجموعه پریشانی

3 لب تو جرعه ده باده دل آشوبی غم تو شانه کش طره تن آسانی

4 گل کرشمه بخندد چو چشم بازکنی بهار عشوه بریزد چو رخ بپوشانی

1 بیا که با دلم آن می‌کند پریشانی که غمزه تو نکردست با مسلمانی

2 زدیده رفتی و مردم همان نفس ، فریاد که بی تو مردم وآنگه چنین بآسانی

3 کسی که تشنه لب ناز توست میداند که موج آب حیات است چین پیشانی

4 نهشت غمزه اسلام دشمنت که دو روز محبت تو کنم جمع با مسلمانی

1 ای دل راهزن که از عرشم بحضیض ثری فرستادی

2 ای ستم دوست کز در خلدم بمضیق بلا فرستادی

3 ای غلط سیر کز ره قدسم بمسیر فنا فرستادی

4 ای عروسی که بهر جلوه خویش بدو عالم مرا فرستادی

1 من کیستم آن سالک کونین مسیرم کز بیخته جوهر قدس است خمیرم

2 در صفحه تصویر جلال است مثالم در پرده تقدیر محال است نظیرم

3 چون حسن کشد جام صفا رنگ شرابم چون عشق دهد رنگ جبین آب زریزم

4 در قامت عاشق شکن آموز کمانم در غمزه معشوق گشایش ده تیرم