منادی است بهر سو که ای خواص و عوام از عرفی قصیده 35
1. منادی است بهر سو که ای خواص و عوام
می نشاط حلال و شراب غصه حرام
زهی رمیده مرا آهوی وصال از دام از عرفی قصیده 36
1. زهی رمیده مرا آهوی وصال از دام
چنانچه از نظرم خواب و از دلم آرام
منم آن سحر بیان کز مدد طبع سلیم از عرفی قصیده 37
1. منم آن سحر بیان کز مدد طبع سلیم
نبرد ناطقه نام سخنم بی تعظیم
چون گرد باد آه ز خاکم کشد علم از عرفی قصیده 38
1. چون گرد باد آه ز خاکم کشد علم
بر فرق روزگار فشاند غبار غم
ای مرتفع ز نسبت جود تو شان علم از عرفی قصیده 39
1. ای مرتفع ز نسبت جود تو شان علم
کلک گهر فشان تور طب اللسان علم
من کیستم آن سالک کونین مسیرم از عرفی قصیده 40
1. من کیستم آن سالک کونین مسیرم
کز بیخته جوهر قدس است خمیرم
گر سر بصحبت گل و سوسن در آورم از عرفی قصیده 41
1. گر سر بصحبت گل و سوسن در آورم
دست چمن گرفته بمسکن در آورم
ای طعن فلک نوشته برسم از عرفی قصیده 42
1. ای طعن فلک نوشته برسم
وی زلف صبا بریده از دم
چیست آن جوهر هدایت فن از عرفی قصیده 43
1. چیست آن جوهر هدایت فن
آسمان مولد و زمین مسکن
نه شهد لطف کزوکام جان شود شیرین از عرفی قصیده 44
1. نه شهد لطف کزوکام جان شود شیرین
نه وعده ای که گلوی گمان شود شیرین
صبحدم چون در دمد دل صور شیون زای من از عرفی قصیده 45
1. صبحدم چون در دمد دل صور شیون زای من
آسمان صحن قیامت گردد از غوغای من
عادت عشاق چیست مجلس غم داشتن از عرفی قصیده 46
1. عادت عشاق چیست مجلس غم داشتن
حلقه شیون زدن ماتم هم داشتن