قصیده‌ها عرفی شیرازی

1 صاحبا عید بر تو میمون باد عید نیز از رخت همایون باد

2 هر متاعی که ملک تهنیت است نزد روز و شب تو مرهون باد

3 آستانت پناه دورانست آستینت، کلاه گردون باد

4 امتناع حصول شوکت تو نشتر سینه فریدون باد

1 هر سوخته جانی که بکشمیر درآید گر مرغ کباب است که با بال پر آید

2 بنگر که زفیضش بشود گوهر یکتا جاییکه خزف گر رود آنجا گهر آید

3 وآنگه بچنین فصل که در ساحت گلزار از لطف هوا چاشت نسیم سحر آید

4 از بلبل خاموش دل باغ گرفته است او را چه گنه محمل گل دیر ترآمد

1 سری در عهد ما سامان ندارد کسی کو آب دارد نان ندارد

2 منادی میزند در شش جهت بانگ که درد مفلسی درمان ندارد

3 بشیرینی سخاوت جان بود لیک کسی کو زر ندارد جان ندارد

4 چنان عام است بی آبی در این عهد که بهرام آب در پیکان ندارد

1 داورا! سال نوت محفل طراز سور باد تهنیت گویان عامت قیصر و فغفور باد

2 تا ازل سال کهن برگشته بهر تهنیت جملگی در ساحت سال نوت محصور باد

3 از در دروازه نوروز تا میدان عید هم چنین آرایش بازار عمرت سور باد

4 میرابوالفتح آفتاب اوج عزت نام توست این مبارک نام یارب تا ابد مذکور باد

1 جهان بگشتم و دردا بهیچ شهر و دیار نیافتم که فروشند بخت در بازار

2 کفن بیاور و تابوت و جامه نیلی کن که روزگار طبیب است و عافیت بیمار

3 مرا زمانه طناز دست بسته و تیغ زند بفرقم و گوید که هان سری میخار

4 زمانه مرد مصاف است و من ز ساده دلی کنم بجوشن تدبیر و هم دفع مضار

1 سپیده دم که زدم آستین بشمع شعور شنیدم آیت «لاتقنطوا» زعالم نور

2 بدل ز شاهد بزم ازل ندا آمد که ای تمام وفا از رضای ما بس دور

3 زهی اطاعت حسن ادب خهی طاعت که با اجازت ما یی زوصل ما مهجور

4 زیاده زین نه حلالست دوری از برما اگر بحوصله نازی درآ، بیزم حضور

1 زهی لوای نبوت ز نسبتت منصور مزاج عشق زآمیزش دلت رنجور

2 بنور و سایه چو امر سکون و سیر کنی زمانه فاصله یابد میان سایه و نور

3 بباغ طبع تو بر اوج استفاده فیض همای عقل طلبکار سایه عصفور

4 هدایت تو نماید بچشم صورت بین هرآنچه در حرم ایزدی بود مستور

1 تابازم از وصال جدا کرد روزگار با روزگار شوق چها کرد روزگار

2 آن دست را که بر نفکندی حجاب وصل بند قبای هجر گشا کرد روزگار

3 آن جنس های فتنه که در شهر غم خرید قحط متاع بود ، عطا کرد روزگار

4 آن چشمه های زهر که در باغ فتنه بود درکار بیخ مهر گیا کرد روزگار

1 آمد آشفته بخوابم شبی آن مایه ناز بروش مهر فزاو بنگه صبر گداز

2 وه چه شب، سرمه آهوی غزالان ختن وه چه شب ، وسمه ابروی عروسان طراز

3 خواب نی زاویه داد در او والی حسن خواب نی آینه صورت او معنی ناز

4 چه پریچهره نگاری که ندارد مثلش در پس پرده فطرت فلک لعبت باز

1 کجا بحسن بود با تو همعنان نرگس تو چشم عالمی و چشم بوستان نرگس

2 بعشوه باج گرفتی زبوستان افروز اگر چو چشم تو بودی کرشمه دان نرگس

3 فتاد چشم تو بیمار و ترک عشوه گرفت زپشت پای بر آرد سراین زمان نرگس

4 خمار مستی خود را بغمزه تو فروخت دگر نماند متاعیش در دکان نرگس