بگرد ماه بر از غالیه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 25
1. بگرد ماه بر از غالیه حصار که کرد
بروی روز بر از تیره شب نگار که کرد
دلبر صنمی دارم شکر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 26
1. دلبر صنمی دارم شکر لب و مرمر بر
مرمر ز برش خیزد شکر ز لبش بارد
ای دریغا کزین منور از عنصری بلخی قصیده-قطعه 27
1. ای دریغا کزین منور جای
زیر خاک مغاک باید شد
گر چو شته دلت بیفشارند از عنصری بلخی قصیده-قطعه 28
1. گر چو شته دلت بیفشارند
قطره ای خون ازان برون ناید
گولی تو از قیاس که از عنصری بلخی قصیده-قطعه 29
1. گولی تو از قیاس که گر بر کشد کسی
یک کوزه آب ازو بزمان تیره گون شود
فغان زان پریچهر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 30
1. فغان زان پریچهر عیار یار
که با منش دائم به پیکار کار
حکایت کند نرگس اندر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 31
1. حکایت کند نرگس اندر چمن
ز چشم دلارام روز خمار
تو گفتی ز اسرار ایشان از عنصری بلخی قصیده-قطعه 32
1. تو گفتی ز اسرار ایشان همی
فرستد بدو آفتاب اسکدار
تویی آن داور محکم از عنصری بلخی قصیده-قطعه 33
1. تویی آن داور محکم که از دادش بنی آدم
بیارامیده در عالم چو مؤمن در حق شیذر
بگیر ای شاه آزادت از عنصری بلخی قصیده-قطعه 34
1. بگیر ای شاه آزادت ملک طبع و ملک زاده
ز دست دلبران باده در این هرمرد شهریور
بسوی خورابه رایت از عنصری بلخی قصیده-قطعه 35
1. بسوی خورابه رایت کشید
که بد خانه ای مستقر و مقر
همی بکشتی تا آدمی از عنصری بلخی قصیده-قطعه 36
1. همی بکشتی تا آدمی نماند شجاع
هی بدادی تا آدمی نماند فقیر