جمال لفظ فزای و کمال معنی از عنصری بلخی قصیده 24
1. جمال لفظ فزای و کمال معنی گیر
به رسم تهنیت عید از آفرین امیر
به از عید نشناسم از روزگار از عنصری بلخی قصیده 25
1. به از عید نشناسم از روزگار
نه از مدح خسرو به آموزگار
مراد عالم و شاه زمین و گنج از عنصری بلخی قصیده 26
1. مراد عالم و شاه زمین و گنج هنر
قوام ملک و نظام هدی و فخر بشر
اگر چه کار خرد عبرت است از عنصری بلخی قصیده 27
1. اگر چه کار خرد عبرت است سرتاسر
نگر چگونه نماید همی خرد بعبر
ز عشق خویش مگر زلف آن پری از عنصری بلخی قصیده 28
1. ز عشق خویش مگر زلف آن پری رخسار
شکسته شد که چنین چفته گشت چنبروار
عارضش را جامه پوشیدست از عنصری بلخی قصیده 29
1. عارضش را جامه پوشیدست نیکویی و فر
جامه ای کش ابره از مشکت وز آتش آستر
بهار زینت باغی نه باغ بلکه از عنصری بلخی قصیده 30
1. بهار زینت باغی نه باغ بلکه بهار
بهار خانۀ مشکوی و مشکبوی بهار
گه آن آراسته زلفش زره گردد از عنصری بلخی قصیده 31
1. گه آن آراسته زلفش زره گردد گهی چنبر
گه آن پیراسته جعدش ببارد مشگ و گه عنبر
گر نه مشکست از چه معنی شد از عنصری بلخی قصیده 32
1. گر نه مشکست از چه معنی شد سر زلفین یار ؟
مشکبوی و مشکرنگ و مشکسای و مشکبار
اتفاق افتاد پنداری مرا از عنصری بلخی قصیده 33
1. اتفاق افتاد پنداری مرا با زلف یار
همچو او من گوژپشتم ، همچو او من بیقرار
ایا شنیده هنرهای خسروان از عنصری بلخی قصیده 34
1. ایا شنیده هنرهای خسروان بخبر
بیا ز خسرو مشرق عیان ببین تو هنر