قصاید عنصری بلخی

1 ماه رخسارش همی در غالیه پنهان شود زلف مشکینش همی بر لاله شادروان شود

2 دردم آن روی است و درمانم هم از دیدار او دیده ای دردی که در وی بنگری درمان شود

3 نه شگفتست ار بگردد زلف جانان جانور گونۀ رخسارۀ جانان بدو در جان شود

4 گر بخندد یک زمان آن لب شکر گردد روان ور بجنبد یک زمان آن زلف مشک ارزان شود

1 نگر به لاله و طبع بهار رنگ پذیر یکی برنگ عقیق و دگر ببوی عبیر

2 چو جعد زلف بتان شاخهای بید و خوید یکی همه زره است و دگر همه زنجیر

3 درخت و دشت مگر خواستند خلعت زا بر یکی طویلۀ گوهر دگر بساط حریر

4 بخار تیره و از ابر دشت مینا رنگ یکی بسان غبار و دگر بسان غدیر

1 منقش عالمی فردوس کردار نه فرخار و همه پر نقش فرخار

2 هواش از طلعت ماهان پر از نور زمینش از بوسۀ شاهان پر آثار

3 بتانی اندر و کز خط خوبان بگرد عارض و خورشید رخسار ،

4 بدان ماند که زاغانند و دارند گل اندر چنگل و لاله بمنقار

1 چه چیزست رخساره و زلف دلبر گل مشگبوی و شب روز پرور

2 گل اندر شده زیر نور سته سنبل شب اندر شده زیر خورشید انور

3 همانا که خورشید رنگ لبش را بدزدد که بخشد بیاقوت احمر

4 رخش گلستانست و میگون لبانش بگونه به اردی بهشت و به آذر

1 غنودستند بر ماه منور خط و زلفین آن بت روی دلبر

2 یکی را سنبل نو رسته بالین یکی را لالۀ خود روی بستر

3 ز مشکین جعد زنجیرست گویی ز عنبر حلقۀ زلفین چنبر

4 یکی را نقرۀ بی بار نافه است یکی را آینۀ بی زنگ مجمر

1 پدید آرد آن سرو بیجاده بر همی گرد عنبر به بیجاده بر

2 ز روی و ز بالا و زلف و لبش خجل شد گل و سرو و مشک و شکر

3 بت و ماه را نام خوبی مده که او از بت و مه بسی خوبتر

4 گره دار زلفش حجاب سمن زره دار جعدش نقاب قمر

1 نافه دارد زیر اندر گشاده بی شمار لاله دارد زیر نافه در شکسته صد هزار

2 خانمان از رنگ و بوی او همیشه چون بهشت روزگار از تار و پود او شکفته چون بهار

3 چشم زی رویش نگه کرد اندرو لاله شکفت باد تا بویش بخود برکرد مشک آورد بار

4 چشم من گوهر فروش و زلف او عطار شد زین کفم پر مشک ناب و زان پر از لؤلؤ کنار

1 رامش افزای باد و نیک اختر بر ملک اورمزد شهریور

2 نامور میر نصر ناصر دین بوالمظفر که عزم اوست ظفر

3 رؤیت و خلق اوست جان و خرد عزم و توفیق او قضا و قدر

4 تا نبینی و نشنوی سخنش سخت بی فایده است سمع و بصر

1 ای پری روی آدمی پیکر رنج نقاش و آفت بتگر

2 تیرگی مر خط ترا بنده است روشنایی رخ ترا چاکر

3 جادویی غمزۀ ترا تبع است نیکویی چهرۀ ترا لشکر

4 روی و مویت مرا ز ماه و ز مشک بی نیازست ار کنی باور