نگارا یاد میداری که با ما عهد پیوستی از نزاری غزل 1144
1. نگارا یاد میداری که با ما عهد پیوستی
چرا پیوند ببریدی چرا سوگند بشکستی
دوش آمد و گفت اگر ز هستی از نزاری غزل 1145
1. دوش آمد و گفت اگر ز هستی
یکباره درست برشکستی
کاش باری عقل دست از کارِ ما واداشتی از نزاری غزل 1146
1. کاش باری عقل دست از کارِ ما واداشتی
تا نبودی بر سر ِ ما ننگِ هر ناداشتی
کاشکی ما را جفا از پیشِ ما برداشتی از نزاری غزل 1147
1. کاشکی ما را جفا از پیشِ ما برداشتی
کز وجود ناقص ما ذره ای نگذاشتی
با ما به وفا یک قدم ای یار نرفتی از نزاری غزل 1148
1. با ما به وفا یک قدم ای یار نرفتی
صد بار زبان دادی و یک بار نرفتی
تا در جهان پدید بود سرو قامتی از نزاری غزل 1149
1. تا در جهان پدید بود سرو قامتی
ما را ز عاشقی نبود استقامتی
اگر هرگز شبی خواهی به بالا کرد معراجی از نزاری غزل 1150
1. اگر هرگز شبی خواهی به بالا کرد معراجی
نزاری ام شب است آن شب بزن مردانه تاراجی
ساقیا خیز و برافروز سبک مصباحی از نزاری غزل 1151
1. ساقیا خیز و برافروز سبک مصباحی
قفل اندیشه ی بی فایده را مفتاحی
نه قلزمم که به هم در شوم به هر بادی از نزاری غزل 1152
1. نه قلزمم که به هم در شوم به هر بادی
که در میانه دلم هست کوه فولادی
چون هیچ بقایی نکند خاکی و بادی از نزاری غزل 1153
1. چون هیچ بقایی نکند خاکی و بادی
دل بر کن این رهگذر انده و شادی
مرا رمزی عجب نازل شد از تعالیم ِ استادی از نزاری غزل 1154
1. مرا رمزی عجب نازل شد از تعالیم ِ استادی
که سقفِ معرفت را ساختم زان نغز بنیادی
مرا جز تو باری نباشد مرادی از نزاری غزل 1155
1. مرا جز تو باری نباشد مرادی
که وحدت نبودست بی اتحادی