گر نداری خبر از چشمه ی حیوان به من آی از نزاری غزل 1121
1. گر نداری خبر از چشمه ی حیوان به من آی
تا به سرچشمه ی خضرت برم انگشت نمای
ای یار بی‌وفا که ز ما برشکسته‌ای از نزاری غزل 1122
1. ای یار بی‌وفا که ز ما برشکسته‌ای
پیوند مهر و عِقد محبت گسسته‌ای
در دل نشسته‌ای اگر از دیده رفته‌ای از نزاری غزل 1123
1. در دل نشسته‌ای اگر از دیده رفته‌ای
نی‌نی ز دیده نیز نگویم نهفته‌ای
رفتی و صیدِ خاطر احباب کرده‌ای از نزاری غزل 1124
1. رفتی و صیدِ خاطر احباب کرده‌ای
قلّاب شوق ر دلِ اصحاب کرده‌ای
تا در خرابه ی دلِ ما خانه کرده‌ای از نزاری غزل 1125
1. تا در خرابه ی دلِ ما خانه کرده‌ای
خلوت‌سرای سینه چو کاشانه کرده‌ای
مردمان گویند از می توبه تا کی کرده‌ای از نزاری غزل 1126
1. مردمان گویند از می توبه تا کی کرده‌ای
باز لعبت بازی دیگر برون آورده‌ای
ای یار بی‌وفا که دل از ما بریده‌ای از نزاری غزل 1127
1. ای یار بی‌وفا که دل از ما بریده‌ای
گویی که پیش هرگز ما را ندیده‌ای
اگر عنانِ عنایت به سوی ما تابی از نزاری غزل 1128
1. اگر عنانِ عنایت به سوی ما تابی
مگر بود که مرا زنده باز دریابی
بازم افتاد دلِ ممتحن اندر تابی از نزاری غزل 1129
1. بازم افتاد دلِ ممتحن اندر تابی
از غم ماه‌جبینی شده‌ام مهتابی
دوش من بودم و خورشیدی و خوش مهتابی از نزاری غزل 1130
1. دوش من بودم و خورشیدی و خوش مهتابی
بر کف از مشعله ی آتش رخشان آبی
ای صورت خیالت در پیش من شرابی از نزاری غزل 1131
1. ای صورت خیالت در پیش من شرابی
وی پرتو جمالت در چشمم آفتابی
ما را بده از کوثرِ خم‌خانه شرابی از نزاری غزل 1132
1. ما را بده از کوثرِ خم‌خانه شرابی
تعجیل کن ای دوست که داریم شتابی