گر نداری خبر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1121
1. گر نداری خبر از چشمه ی حیوان به من آی
تا به سرچشمه ی خضرت برم انگشت نمای
ای یار بی‌وفا از حکیم نزاری قهستانی غزل 1122
1. ای یار بی‌وفا که ز ما برشکسته‌ای
پیوند مهر و عِقد محبت گسسته‌ای
در دل نشسته‌ای از حکیم نزاری قهستانی غزل 1123
1. در دل نشسته‌ای اگر از دیده رفته‌ای
نی‌نی ز دیده نیز نگویم نهفته‌ای
رفتی و صیدِ خاطر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1124
1. رفتی و صیدِ خاطر احباب کرده‌ای
قلّاب شوق ر دلِ اصحاب کرده‌ای
تا در خرابه ی از حکیم نزاری قهستانی غزل 1125
1. تا در خرابه ی دلِ ما خانه کرده‌ای
خلوت‌سرای سینه چو کاشانه کرده‌ای
مردمان گویند از حکیم نزاری قهستانی غزل 1126
1. مردمان گویند از می توبه تا کی کرده‌ای
باز لعبت بازی دیگر برون آورده‌ای
ای یار بی‌وفا از حکیم نزاری قهستانی غزل 1127
1. ای یار بی‌وفا که دل از ما بریده‌ای
گویی که پیش هرگز ما را ندیده‌ای
اگر عنانِ عنایت از حکیم نزاری قهستانی غزل 1128
1. اگر عنانِ عنایت به سوی ما تابی
مگر بود که مرا زنده باز دریابی
بازم افتاد دلِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1129
1. بازم افتاد دلِ ممتحن اندر تابی
از غم ماه‌جبینی شده‌ام مهتابی
دوش من بودم و از حکیم نزاری قهستانی غزل 1130
1. دوش من بودم و خورشیدی و خوش مهتابی
بر کف از مشعله ی آتش رخشان آبی
ای صورت خیالت از حکیم نزاری قهستانی غزل 1131
1. ای صورت خیالت در پیش من شرابی
وی پرتو جمالت در چشمم آفتابی
ما را بده از کوثرِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1132
1. ما را بده از کوثرِ خم‌خانه شرابی
تعجیل کن ای دوست که داریم شتابی