از نَفَس دوست از حکیم نزاری قهستانی غزل 1097
1. از نَفَس دوست شد مریمِ جان حامله
معتقد و اعتراف معترض و ولوله
...
زهی از عنبر سارا از حکیم نزاری قهستانی غزل 1098
1. زهی از عنبر سارا نغوله
کمندست آن که داری یا نغوله
...
غلام ساقیِ خویشم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1099
1. غلام ساقیِ خویشم که از شرابِ شبانه
ز بامداد کند چشمة حیات روانه
...
گران‌جانی مکن از حکیم نزاری قهستانی غزل 1100
1. گران‌جانی مکن یارا مشو در خوابِ مستانه
چو بانگِ صبح بشنیدی سبک برخیز مردانه
...
مسلمانان دگرباره از حکیم نزاری قهستانی غزل 1101
1. مسلمانان دگرباره به کوی افتادم از خانه
ندانم تا چه بودستم که نه خویشم نه بیگانه
...
غریبا گر خبر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1102
1. غریبا گر خبر داری ز خانه
فرود آی و مکن چندین بهانه
...
تا قدم در ره مردان از حکیم نزاری قهستانی غزل 1103
1. تا قدم در ره مردان ننهی مردانه
لافِ مردی مزن ای خواجه ی نافرزانه
...
میان من و دوست از حکیم نزاری قهستانی غزل 1104
1. میان من و دوست چون شد یگانه
نماند به جز دوست کس در میانه
...
منم آن زاهد دورِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1105
1. منم آن زاهد دورِ زمانه
که باشم ساکنِ خمّارخانه
...
سگالی هست ما از حکیم نزاری قهستانی غزل 1106
1. سگالی هست ما را در میانه
که می‌باید شدن با او روانه
...
ای یار برون شو از حکیم نزاری قهستانی غزل 1107
1. ای یار برون شو از میانه
تا باز بدو شوی یگانه
...
تو مرا هم‌نفسِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1108
1. تو مرا هم‌نفسِ دیرینه
من همان احمدکِ پارینه
...