ای مرا هم چو دیده نادیده از نزاری غزل 1085
1. ای مرا هم چو دیده نادیده
دیده بسیار خوش‌تر از دیده
ای ترکِ ما گرفته پیوندِ ما بریده از نزاری غزل 1086
1. ای ترکِ ما گرفته پیوندِ ما بریده
آخر ز ما چه دیدی ای نور هر دو دیده
یاد آن وقت که جانانهٔ ما ترسیده از نزاری غزل 1087
1. یاد آن وقت که جانانهٔ ما ترسیده
آمدی بر سر من از همه کس دزدیده
ای من به وفای تو رسیده از نزاری غزل 1088
1. ای من به وفای تو رسیده
وز تو همه نقض عهد دیده
عجب سرّی‌ست مردان را درونِ سینه پوشیده از نزاری غزل 1089
1. عجب سرّی‌ست مردان را درونِ سینه پوشیده
نه با کس گفته‌اند ایشان نه زایشان کس نیوشیده
مگر وصال تو روزی شود دگرباره از نزاری غزل 1090
1. مگر وصال تو روزی شود دگرباره
به قدرِ جهد بکوشم به حیله و چاره
به پای عشق درافتاده‌ام دگرباره از نزاری غزل 1091
1. به پای عشق درافتاده‌ام دگرباره
عنان به دستِ بلا داده‌ام دگرباره
به دام عشق درآویختم دگرباره از نزاری غزل 1092
1. به دام عشق درآویختم دگرباره
ز شهر فتنه برانگیختم دگرباره
از برت می‌روم به ناچاره از نزاری غزل 1093
1. از برت می‌روم به ناچاره
طمع از جان بریده یک باره
بیار از آن لبِ شیرین‌تر از شکر بوسه از نزاری غزل 1094
1. بیار از آن لبِ شیرین‌تر از شکر بوسه
بده ز حقه ی لعل پر از گهر بوسه
زین پیش اگر مجنون دیوانه بُد اکنون که از نزاری غزل 1095
1. زین پیش اگر مجنون دیوانه بُد اکنون که
از شبنم عشقِ او یک قطره و جیحون که
ای رشک برده در باغ از عارض تو لاله از نزاری غزل 1096
1. ای رشک برده در باغ از عارض تو لاله
خون کرده ناف آهو در تبّت از کُلاله