کیست کآرد به از حکیم نزاری قهستانی غزل 1061
1. کیست کآرد به من از دوست پیامی نا گاه
زنده گرداندم از رایحه ی روح الله
...
برفکن برقع از از حکیم نزاری قهستانی غزل 1062
1. برفکن برقع از آن رویِ چو ماه
تا به ماهت کنم از دور نگاه
...
هر که را مهرِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1063
1. هر که را مهرِ تو در دل نبود بی جان به
وان که جز عشقِ تو اش کیش بود قربان به
...
مرا هاتفی داد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1064
1. مرا هاتفی داد ناگاه توبه
بگو گفت استغفرالله توبه
...
تا شود از پیش از حکیم نزاری قهستانی غزل 1065
1. تا شود از پیش ماه پرده برانداخته
خیز به یک چاره کن چار ه ی ما ساخته
...
ای به دعوی خویشتن از حکیم نزاری قهستانی غزل 1066
1. ای به دعوی خویشتن را مرد معنی ساخته
وآن گه از دعوی و معنی ذره ای نشناخته
...
ای مرا در آتش از حکیم نزاری قهستانی غزل 1067
1. ای مرا در آتش هجران سراپا سوخته
بعد ازین چیزی نماند از من بتا ناسوخته
...
لبت چشمه و خضر از حکیم نزاری قهستانی غزل 1068
1. لبت چشمه و خضر گردش نشسته
نبات است کز طرف کوثر برسته
...
این منم خود را از حکیم نزاری قهستانی غزل 1069
1. این منم خود را چنین در دست غم بگذاشته
پای مال محنت و جور و ستم بگذاشته
...
هستم ز جام عشقت از حکیم نزاری قهستانی غزل 1070
1. هستم ز جام عشقت مست و خراب گشته
تن تاب مهر داده دل خون ناب گشته
...
این بار شد از از حکیم نزاری قهستانی غزل 1071
1. این بار شد از دستم کار دل سرگشته
اکنون منم و چشمی در خون دل آغشته
...
زلف تو چون چشم از حکیم نزاری قهستانی غزل 1072
1. زلف تو چون چشم مست تاب گرفته
آتش رخساره ی تو آب گرفته
...